Mama’s management, wie wordt er nou helemaal gemanaged?

Als expat in Italië en met inmiddels drie kinderen krijg ik vaak de vraag: ‘Hoe manage je een gezin met drie kinderen?’ Blijkbaar vinden mensen dat hier een hele prestatie, want vervolgens klinkt er geregeld een bewonderend: ‘Che brava che sei!’ Mensen snappen niet dat ik nog aan andere dingen toekom met drie muppets om me heen. Een manier die voor mij goed werkt, is dat ik elke dag drie doelen opschrijf die ik die dag wil bereiken. Om dan het echte ‘word-ik-blij-van’-gevoel te krijgen, kijk ik ook bewust op elke dag terug.

‘Maar drie doelen?’ vroeg laatst een vriend me. ‘Ja, maar drie!’ vertelde ik hem. ‘En weet je, het is genoeg. Het gaat om dingen die ik bijzonder vind, of niet routinematig dagelijks of wekelijks doe. Bijvoorbeeld een verjaardagskaart voor oma schrijven en die inkleuren met de kinderen, naar mijn cursus Italiaans gaan, bellen zodat de auto gemaakt wordt of een speelafspraak voor de oudste regelen.’ Vervolgens verduidelijkte zijn vriendin dat standaarddingen, zoals het ontbijt klaarmaken, de oudste van de bus halen, de middelste van de crèche halen, de kleinste voeden, en koken voor wie dat nodig heeft – of houdt van lekker eten –, dingen zijn die niet op die dagelijkse doelenlijst terechtkomen.

In die drie doelen van de dag probeer ik een leuke balans te creëren van wat grotere en kleinere doelen. Wat niet wegneemt dat ik niet meer zou kunnen doen of doe, maar het hoeft niet en dat is heerlijk. Het hoeft niet van mezelf, want ik ben tenslotte mijn eigen baas. Ik mag vooral mezelf managen.

Toen ik voor het eerst moeder was, keek ik vooral naar wat ik niet bereikt had. Wat ik nog allemaal had willen doen. Vervolgens kreeg ik van een psychologe de opdracht om per dag drie dingen op te schrijven waar ik wel blij van werd. Ik was namelijk helemaal niet zo blij. Niet zo gek als ‘het stemmetje in mijn hoofd’ me de hele tijd boos toesprak. Op dat moment had ik er heel veel moeite mee om elke dag drie dingen op te schrijven waar ik blij van werd. Drie dingen, ik vond het klinken als erg weinig, maar ik ervoer het als een hele hoop. Waarom? Omdat ik nogal eigenwijs niet graag opdrachten opgelegd krijg. Maar ook omdat ik destijds vond, vooral lekker veeleisend naar mezelf toe, dat doelen grootse en meeslepende dingen moesten zijn. En met een kind en ondertussen zoekend naar werk ervoer ik helemaal niet dat ik ruimte had om grootse en meeslepende dingen voor elkaar te krijgen.

Maar weet je: als moeder, of het nou van een, van twee of net zo goed van drie is, waarschijnlijk van vier ook, kan ik altijd wel bedenken wat er nog allemaal te doen is. Intussen is er een nieuwe stem gaan spreken, die tegen me zegt: ‘Maar Suzanne, dat hoeft niet allemaal vandaag!’ Daarnaast ben ik me er ook bewust van geworden dat mijn belangrijkste ‘doel’ is om er écht te zijn met liefde en aandacht, voor die drie muppets to-start-with. Mama’s management houdt nooit op. Daarom begin ik er hier en nu over te schrijven.

En daarom richt ik me graag op wat ik wel bereikt heb. Want zeg nou zelf: Klagen is geen kunst. Dankbaar zijn kun je oefenen. Ik schrijf aan het eind van de dag tien ‘dankgebedjes’ waarin staat waarvoor ik oprecht dankbaar ben. Dat levert veel sprankelende word-ik-blij-van-momentjes op. Zo ben ik vandaag bijvoorbeeld dankbaar dat mijn zoon zich lekker nieuwsgierig en opmerkzaam afvroeg: ‘Waarom staan er hier twee kopjes van de koffie?’ Dat mijn kleinste manneke gaat lachen als ik zing: ‘All of me loves all of you.’ Dat de wereld vandaag wit kleurde. En dat ik mijn eerste blog geschreven heb.

Ik ben benieuwd hoe andere moeders hun muppetshow managen. Of dat vooral even lekker niet doen.