zondag 17 april 2016

Knetterende ruzie met spetterende emoties

La bella en onze stuiterbal komen ruziënd uit de taverna, het gastenverblijf onder in ons huis, waar de twee oudste muppets zich op momenten van gebrek aan gasten vermaken met PLAYMOBIL®, LEGO®, Pin en Pon (Klik hier voor een korte cursus 'Wat is Pin en Pon?') en ander niet-dreumesmuppet-proof speelgoed.
 
‘Ik was aan het lezen en mijn huppelbroer trok het boek gewoon uit mijn handen!’ Boosheid. Frustratie. ‘Grrrmaaaaah!’ doet la bella met overtuigende non-verbale ondersteuning van haar woorden en gevoelens.

La bella sloeg me. Ik ben de baas over het boek!’ Dikke tranen rollen over huppelaars rossige en nog zachte, kleine jongenswangen.

Geschreeuw: ‘IK BEN BOOS!’ valt zijn zus hem in de rede.

Eh, ja, ik zie het. En ik hoor het. Dus ik zak door mijn knieën om op hun ooghoogte te komen en benoem het. Allemaal.

‘Ik zie een meisje dat boos en gefrustreerd is, omdat ze een boek wil lezen dat niet van haar is. Ik zie een jongen die verdrietig is over het boek dat van hem is en dat zijn zus wil lezen.’ Intussen doet la bella nog een mislukkende poging tot een trap met haar voet in de richting van haar broertje. Nóg meer tranen.

Ik vertel vervolgens droogjes wat ik il piccolino zie doen. ‘Meneertje daar loopt intussen op roze grote-zus-maat slippers de taverna in om met Pin en Pon te spelen.’
Twee nieuwsgierige koppies draaien zich naar het gat van de tavernadeur. Meteen moeten ze allebei giechelen.

‘En hoe gaan jullie het oplossen?’ keer ik me ondertussen weer luchtig naar hen.

Bella, we kunnen toch sámen lezen?’ heeft meneer de huppelaar opeens het licht gezien.

‘Ja, dat wilde ik ook,’ beaamt la bella het nieuwe inzicht van volledige coöperatie als een altijd aanwezig geweest zijnde waarheid.

Hèhè.

Ik deed niks. Voor mijn gevoel. In eerste instantie.

Maar als ik terugkijk, besef ik dat het benoemen van hun gevoelens en die erkennen genoeg is om het hen vervolgens zelf te laten oplossen. Ik heb me niet in hun emoties mee laten slepen. Ik ben er zelf lekker droog en luchtig onder gebleven. Het scheelt een hoop energie.

Opvoedkundig momentje om in te lijsten.


4 opmerkingen:

  1. Wat een heerlijk stukje weer, lieve Suus. En zoooo herkenbaar!! Het klopt: er is (voor je gevoel) niet veel nodig van ons als ouders... als we ons maar bewust zijn ;-)...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je, Franka. Dit soort momenten zijn heel fijn, ook om te beseffen dat je hun emoties niet hoeft over te nemen, te versterken of er lijnrecht tegenin te gaan. Gewoon bewust-zijn, inderdaad!

      Verwijderen
  2. Heerlijk weer mop! Doe jij maar 'gewoon niets' dat doe je goed ;-)

    BeantwoordenVerwijderen