Bakkie (mis)troost

In Italië is koffie bereiden een topsport waarbij de uitoefenende barista’s medailles verdienen voor hun prestaties. De medewerkers van het Nederlandse rode koffiemerk met de witte letters zouden daar nog heel wat van kunnen leren. Nu moeten ze zich schamen, want tijdens onze vakantie op Nederlands grondgebied zenden ze in mijn kostbare pauzetijd tijdens de prestaties van ‘onze’ Oranje Olympische Spelers hun boodschap uit. Met een trotse vertraging, zodat ik het nog beter kan zien, wordt – pijnlijk, vind ik – duidelijk gemaakt hoe hun oploscappuccinopoeder – ik herhaal: oploscappuccinopoeder – in een glazen kopje op de bodem wordt overgoten met dampend heet water. Alsof het een feest is en geen straf. Dat gelooft toch niemand? Ongepast vind ik het. Dat het bestaat is tot daaraan toe, ik maak het ook soms klaar als het echt niet anders kan – alleen niet meer van dit merk – maar daar loop je toch niet mee te koop? Je kunt hooguit volstaan met een boodschap van pakweg drie seconden, van een wit scherm met daarop in zwarte letters: Als u echt niet anders kunt, hebben wij oploscappuccinopoeder voor u. Zwart kader eromheen. Als een rouwadvertentie.